Ik haat wat ik maak
Ik haat alles dat ik maak. Elk gedicht dat ik schrijf. Elke one-liner. Elke tekening. Het creatieve projectje waarin ik op spiegels en koffiekoppen uit de kringloop kalkte. Zodra het gerealiseerd is, gefotografeerd of gescand is en ik op mijn telefoon op Instagram met mijn duim op de blauwe knop met ‘delen’ tik, word ik overspoeld door spijt en teleurstelling.
Ik schaam me ervoor dat ik er chagrijnig van word wanneer een post het niet goed doet op instagram. Ik speel paniekvoetbal; pak mijn notitieblok erbij en probeer nieuwe creaties eruit te forceren. Iets dat meer dan een paar honderd likes zal pakken.
Kon ik dat maar loslaten, die drang naar online validatie. Misschien komt het doordat ik het gevoel heb dat ik achterloop op anderen. Andere creatievelingen met meer - of minder - volgers, met wel een webshop, met wel de tijd en aandacht om een poging te wagen te kunnen leven van hun kunst. Ik heb het een paar keer geprobeerd maar het kost me vaak te veel moeite. Te veel gedoe. Bovendien is het te confronterend want de producten blijven maar liggen op zolder. Dan zal het wel niet goed genoeg zijn.
Ik kalk iets op een spiegel of een koffiekop en ik ontvang berichten met de vraag of het te koop is. Nee, zeg ik dan. Vaker reageer ik gewoon niet. Want ik ga het toch niet kunnen realiseren. Ik ben een meester in anderen teleurstellen. En mezelf.
Toch ga ik door met maken. Ook al haat ik het allemaal. Het ene iets minder dan het ander. Het zal nooit goed genoeg zijn, maar dat is mijn probleem. Voor alle trouwe lezers en volgers; thanks <3
Sowieso thanks voor je openheid want het is zo herkenbaar die kritische innerlijke stem! Daarom even een dosis support: ik vind je teksten altijd super fijn om te lezen. De meeste substack mailtjes werp ik zo de prullenbak in haha die van jou open ik met plezier. Het is makkelijk voor mij om te zeggen om geen f#ck te geven om likes en whatever maar toch: geef geen f#ck haha maak lekker wat je wilt en drop het op insta. Ik weet zeker dat er altijd mensen zullen zijn die je raakt en inspireert met wat je doet. Dus vooral doorgaan met maken en creëren, we will cheer you on! :)
Hahaha we zijn zo tragisch hetzelfde allemaal. Ik vind mezelf een pathetische schrijver en een matige journalist at best, vind het vreselijk dat ik m'n publiek zo nodig heb en vraag me vaak af a) waarom het toch quasi succesvol lijkt en b) waarom iedereen om me heen succesvoller lijkt. Maar weetje, we máken! En dat is iets. (P.s ik ben groot fan van wat je maakt, maar dat weet je)